Hiçbir menfaat gözetmeksizin ve beklemeksizin kendilerine ayrılmış frekans bandlarında haberleşme yapan kimseye amatör telsizci, bu uğraşa amatör telsizcilik denilir. Amatör telsizciler "radyo amatörü" olarak da anılmaktadırlar. Amatör telsizcilik, gittikçe daha çok ilgi duyulan ve yayılan bir hobidir. Günümüzde, Dünya üzerinde 1,5 milyona yakın radyo amatörü olduğu tahmin edilmektedir. Amatör telsizciler sadece haberleşme yapmakla kalmayıp aynı zamanda elektronik ve haberleşme tekniği konularında çalışma ve araştırmalar da yaparlar. Haberleşmede büyük bir çığır açan tek yan band (SSB- Single Side Band) tekniği amatör telsizcilerce bulunmuştur. Amatör telsizciler haberleşmelerinde çağrı işareti kullanmak zorundadırlar. Ayrıca yapılan görüşmelerin tarih, saat, frekans ve sinyal gücü olarak kaydedilmesi zorunludur. Amatör telsizciler, bulundukları yerde kendi aralarındaki telsiz görüşmelerini VHF ve UHF bandında yaparlar. Bu haberleşme, iki cihazın birbiri ile doğrudan haberleşmesi şeklinde (simpleks) olabileceği gibi, amatör telsizcilik kuruluşlarının kurdukları VHF veya UHF bandında çalışan tekrarlayıcı istasyonlar vasıtası ile de olabilir. Türkiye’de bulunan bütün tekrarlayıcı istasyonlar, 2 metre ve 70 cm amatör bandında çalışmaktadır. Yurtiçi ve yurtdışı uzak mesafe haberleşmelerini ise kendi kurdukları istasyonlarındaki HF (high frequency - 1,8 ilâ 30 MHz arasındaki kısa dalga bantlarında çalışan) cihazları ile ve amatör telsizcilere tahsis edilen frekanslarda yaparlar. Türkiye’de Amatör Telsizcilik Türkiye’de, 3222 sayılı Kanun sebebiyle uzun yıllar amatör telsizcilik yasaklanmış ve ancak 1983 yılında çıkan 2813 sayılı Kanunla tanınmıştır. Türkiye’de amatör telsizcilik 2813 sayılı kanuna dayanarak çıkarılan "Amatör Telsizcilik Yönetmeliği"[2] ile düzenlenmektedir. Amatör telsizci olmak için açılan sınavlara girerek başarılı olmak gerekmektedir. Söz konusu sınav 4 bölümden oluşmaktadır. Konular sırasıyla; Teknik, İşletme, Mevzuat (Kanunlar ve Yönetmelikler) ve son olarak da Mors alfabesidir. Eskiden bu sınav Telekomünikasyon Kurumu tarafından yapılmaktaydı. 23/10/2008 tarihli Resmî Gazetede yayımlanan 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu’nun 43 üncü maddesi ile amatör telsizcilik düzenlemesi yeniden yapılmış ve amatör telsizcilik belgesinin Telsiz İşletme Müdürlüğü’nce verileceği hükme bağlanmıştır. Telsiz İşletme Müdürlüğü şu an Kıyı Emniyeti Genel Müdürlüğü bünyesinde bulunmaktadır. Türkiye’de amatör telsizciler girdikleri sınavın sonucuna göre A veya B sınıfı lisans almaktadırlar. A sınıfı amatör telsizciler amatörlere açık tüm bandları, B sınıfı amatör telsizciler sadece 144 MHZ ve üstündeki amatör bandları kullanabilirler. Bu sınavda başarılı olan amatör telsizcilere bir çağrı işareti verilir. Çağrı işaretlerinde sırasıyla Türkiye’nin işareti olan TA (TANGO-ALFA),TB (TANGO-BRAVO),YM (YANKEE-MIKE) öneklerinden birisi ile amatör telsizcilerin bulundukları bölgeyi gösteren bir rakam (Örnegin Trakya için 1, Ankara için 2, Nevşehir için 5) ve son ek olarak 2 veya 3 adet alfabetik sıraya göre verilmiş harf grubu bulunmaktadır. (TA1A, TA2EI, TA3A,TA3CY, TA4BYB, TA5GFA, gibi). (TB1ET,TB2EH,TB3YL gibi) Benim kendi çağrı işaretim TB2L Çağrı İşâreti Nedir? Amatör telsizcilerin kendi aralarında yaptıkları haberleşmenin belirlenebilir olması için, haberleşme ile ilgili uluslararası kuruluşlarca bir çağrı işareti sistemi oluşturulmuştur. Uluslararası seviyede sadece ülkelere kod verilmektedir. Ülke kodu, sadece harflerden oluşabildiği gibi, harf ve rakkamdan da oluşabilmektedir. Her devlet, kendi ülkesini bölgelere ayırmaktadır. Böylece çağrı işareti şu bölümlerden oluşmaktadır: a) Ülke öneki b) Ülke bölge numarası c) Amatör telsiz istasyonunu tanıtan sonek Türkiye için ülke öneki TA, TB, TC ve YM’dir. Yetkili kurullar, A sınıfı Amatör telsizcilere TA (TANGO ALFA), B sınıfı Amatör telsizcilere ise TB (TANGO BRAVO) önekini vermektedir.